Edashura ime, secila ditë e imja është e mbushur me dashuri ndaj teje. Nuk kalon asnjë natë, dhe që të mos përqafojë në imagjinatën time. S’kalon asnjë ditë dhe të mos mallkojë famën edhe ambicien e cila më mban larg teje, shpirti im...
Të adhuroj, je e vetmja në zemrën time, e vetmja në shpirtin tim. Të gjitha mendimet e mia janë të dedikuara për ty...
Nëse zgjohem në mes të natës që të punoj, kjo është vetëm, që e ëmbla ime të kthehem sa më parë te ti... Megjithatë, në letrat tua zakonisht më drejtoheni me Ju! Ju! O, e si do të mund të shkruaje një letër të këtillë! Sa është e ftohtë kjo gjë! Çka bën kur unë nuk jam aty, afër teje, kush të nxiti dhe nga të erdhi ideja të më thuash "ju”? Mua, të dashurit tënd. Le të jetë i mallkuar ajo gjë që të frymëzoi të më quash ashtu! Ju! Ju!
Çka do të ndodhë kur të kalojë edhe një kohë? Jam aq i pikëlluar, zemra ime është robi juaj, ndërsa dyshimet që i kam në kokë më frikësojnë shumë! A më do më pak? A ke gjetur ndonjë "ngushëllim”? A do të vijë dita që më nuk do të më duash? Ma thuaj këtë: së paku në kohë të përgatitem për fatkeqësinë që më pret...
Lamtumirë zemër, gëzim, shpresë, brenga e shpirtit im... Nuk kërkoj nga ti dashuri të përjetshme, as besnikëri, por të vërtetën dhe sinqeritetin. Ditën kur do të më thuash: "Të dua më pak” do të jetë e fundit e dashura ime, se më nuk do të mund të jetojë. E dashur, kujtohu çka të kam thënë: "Natyra më ka dhënë karakter të fuqishëm dhe jam shumë i vendosur”. Por për ty, zemra im është më e butë se pambuku.
Përgjithmonë do të jem vetëm i juaji, edhe përkundër dyshimeve të cilët më bëjnë të pikëlluar...
Lamtumirë, dhe nëse që tani më do më pak, kjo do të thotë që kurrë nuk do të më duash...
|
